Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
vaxtlı-vaxtında — z. Öz vaxtında, lazımi vaxtda, müəyyən edilmiş vaxtlarda; gecikmədən, gecikdirmədən, vaxtını gecikdirmədən. İşi vaxtlı vaxtında görmək. Xörəyi vaxtlı vaxtında yemək lazımdır. Uşağı vaxtlıvaxtında əmizdirmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
saqqal — is. 1. Kişilərin üzündə və alt çənələrinin üstündə bitən tüklər. Uzun saqqal. Saqqal qoymaq. – <Məşədi İbad:> Hə. . . Çünki mən saqqalıma həna qoyuram, elə bildim ki, sən də saçına həna qoyursan. Ü. H.. <Musa:> Saqqal yalnız üzü örtən … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
saç-saqqal — is. Başda, üzdə olan tüklər. Saç saqqalını vurdurmaq. – <Hüseyn:> Mən sizi 6 7 ay əvvəl bir kişi ilə bərabər gəzən görərdim. Onun yıpranmış vücudu, bozarmış saç saqqalı yaşının əllidən artıqlığını bildirirdi. S. H.. Saç saqqalında bir dənə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qəza’ — ə. 1) bax: qəzavü qədər; 2) bədbəxt hadisə; 3) qazının hökmü; 4) vilayətə daxil olan inzibati ərazi bölgüsü; 5) müəyyən bir işin öz vaxtında deyil, sonradan icra edilməsi; 6) vaxtında icra edilməyib sonradan icra edilən oruc və ya namaz ə. bax:… … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
çatdırmaq — f. 1. Hər hansı bir vasitə və yolla yetişdirmək, vardırmaq. Aparıb yerinə çatdırmaq. // Göndərilən ünvana, yerə, şəxsə, sahibinə vermək, təslim etmək. Məktubu sahibinə çatdırmaq. // Bildirmək, məlumat vermək. Məlumatı yerlərə vaxtında çatdırmaq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
gecikdirilmək — məch. Vaxtında görülməmək, yubadılmaq, ləngidilmək. Döl vaxtında keçirilir, yun qırxımı gecikdirilmir. Ə. Vəl … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
gecikmək — f. 1. Vaxtında gəlməmək, vaxtından gec gəlmək; yubanmaq, gec çatmaq. Müsamirəyə gecikmək. Dərsə gecikmək. Qatar iki saat gecikdi. – <Lətifə> heç vaxt beş on dəqiqədən artıq gecikməzdi. M. Hüs.. Gəmi gecikən zamanlarda yükdaşıyanlar və… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kef — is. <ər.> 1. Ruhi və ya səhhətcə vəziyyət; hal, əhval. Kefin necədir? Kefini soruşmaq. Bu gün kefim yaxşı deyil. – Böyükxanım Qulamxanın kefini pərt görüb danışdırmağa cürət etmirdi. M. S. O.. <Kərbəlayı Qubad:> Ağanın kefi, əhvalı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qulaq — is. 1. İnsan və heyvanlarda eşitmə orqanı. Qulağı ağrımaq. Qulaq həkimi. – Nəvəsi onun . . burnundan, qulağından yapışır, boğazının altını qıdıqlayır. M. Rz.. 2. Qulaqları örtmək üçün papağın yanlarından sallanan hissəsi. Papağın qulaqlarını… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tülu — is. <ər.> 1. Doğma, çıxma, zühur etmə (Günəş haqqında). Tülu etmək (eyləmək) – doğmaq, çıxmaq, zühur etmək (Günəş). Gün tülu etdi üfüqdən, yerə taban gəliri. H. x.. Gün tülu etdi, ucaldı fələkə; Ufacıq biz demə yatdıq bu gecə! Ə. N.. // Dan … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
